ERIC BEETS

Tekst over Eric Beets:
"...Behalve dat natuurgevoel van Beets was daar immers ook de natuur zelf in betrokken geweest, als een wereld die zichtbaar en tastbaar was en meestal niet verder weg dan de planten en de bloesems in de tuin rond het eigen huis. Een omgang met verf die dit materiaal bij alle lyriek van uitdrukking ook als materiaal wil tonen was en is de manier van Beets om ook aan dit aspect van zijn ervaring recht te doen. En vandaar toch ook dat verschil met wat door Beets te Machelen was gezien. Wat Raveel in nevenschikkend verband had geplaatst, als afzonderlijke getuigenissen van afzonderlijke aspecten van zijn wereld, zoekt Beets te verenigen in een mengvorm: het een met het ander verbonden als onscheidbare elementen van dezelfde, enkelvoudige wereld, die ze voor hem zijn..."

"Eric Beets hat zuerst Kunstgeschichte in Paris studiert und als Kunstkritiker gewirkt, bevor er sich entschloss, ganz Maler zu sein. Seine Bilder sind Reflektionen über die Natur und die Natur der Malerei. Was er uns anbietet, ist nicht das Bekömmliche und Kommensurable, vielmehr liefert er uns dem Ungewissen und Unwegsamen aus. Als ob er die Energien diverser Methoden und Stile inhaliert hätte, macht er Seine Bilder zu Meditationsorten und zugleich zu Austragungsorten der ästhetischen Debatte. In ihnen treffen sich Temperament und Diskurszugewandtheit. EricBeets zeigt Sinn für die Kraft der Tradition wie für die Bedeutung der Form, Klarheit und Vernunft, Schönes und Hässliches, die Ordnung der Dinge und das Chaos liegen ineinander verschränkt auf einer Bühne, für die Beets völlige Autonomie beansprucht und in immer neuen Anläufen die subjektive Empfindung eines jeden Betrachters zu mobilisieren trachtet. Diese expressiven Bilder sind reine Zeitverdichtung – ein kraftvolles Statement und zugleich ein komplizierter Anmerkungsapparat, möglicherweise aus dem typisch holländischen Nest gestürtzt, dafür um so welthaltiger, deutungsoffen und nicht festzunageln auf Trends und marktgängige Benimmregeln. Was Seine Malerei aktuell macht, ist die Absage an die Hyper-Ästhetisierung und das ständige Hinterfragen von Form- und Sinnlichkeitsballungen. Formen können so mehrfach semantisch besetzt sein."

"...In de recente schilderijen van Eric Beets ziet men zich genoodzaakt een ogenblik te verliezen. Geen vormen of lijnen waaraan de geest zich nog kan hechten, geen obstakels die haar tegenhouden- toets, kleur en ritme hebben het rijk alleen. Alle drie gelaagd, vormen ze samen een onregelmatig netwerk dat als een reeks sluiers over een ongrijpbare diepte is gelegd Weliswaar verdicht en verwijdt dat netwerk zich; de golfslag die er de beweging domineert vindt een tegenbeweging en dwarsliggers op zijn weg. Maar de visuele kracht ervan neemt hoogstens langs de randen een diminuendo in acht en in de ruimte binnen dat vervagende kader tiert een leven dat tot bij de randen ritselt en ruist...Coloriet en ritmiek verschillen per schilderij en in een volgend schilderij klopt het leven met andere hartslag. Ze voeren ons naar een omgeving die wisselt van gezicht met de wisselingen van plek, van seizoen en van weersgesteldheid. En vooral: we bevinden ons niet tegenover de natuur maar in de natuur, niet ver van allerlei plantengroei en van ondiepe watertjes vol verborgen leven..."